Kızı işe gittiğinden Fatma Teyze gündüzleri evinde yalnız kalıyordu. Tek ilgilenen kişi karşı kapı komşusu Fatoş’du. Fatoş, gelin olarak geldiği bu evde, yirmi beş yıldır oturuyordu. Fatma Teyzenin her şeyiydi, kızı demek abartı olmazdı. Fatoş hep oralardadır. Fatma Teyze duvara vursa; duyar, koşar gelir. İyilik rüzgarının büyüsü vardır onda. Kalbinin kaygısı yok; kötülükler, uzak gerilerde kalmış. Yardım severlik onun ve kocası Yüksel’le beraber. Fatoş, adıyla ön plana çıkmaz. Ama hep önlerdedir…
Fatma Teyzeme Allah’tan rahmet diliyorum. Cennet mekan olsun… Fatoş ve Yüksel bir zamanlar iyi komşumdu. Şimdi özel günlerde veya bazen telefonla konuştuğumuz kişiler.
