Gelmişti bahar, kışın son günleriydi, şu tepelerde şu düzlerde, otların üstünde son kırağılar, ince buz billuru. İlk bahar havası hoş kokulu çiçekler, tomurcukların baharı…
Anamın, son sağlıklı günleriydi. Hastalanmıştı. Beyler sokağında, doktorlar pasajı var, orada bir doktora götürdüm. Götürmez olaydım. Doktorun hem muayenehanesi var hem de hastanede çalışıyor. İbne doktor paraya koşturuyordu. Anamı Tepecik Göğüs Hastanesinde ameliyat etti. Anam bir düzeldi- ölüm iyiliği mi, güzelliği mi ne! Sonra günden güne kötüleşti. Bu zaman diliminde Ayşe – değerli eşim, anama çok iyi baktı. Ferit’te İstanbul’dan çıka geldi. Aile bir aradaydı. Bir akşam, annem: “Hepinize hakkımı helal ediyorum.” dedi. Bir kaç gün sonra Hakka yürüdü… “Analar, şefkat kahramanıdır!”
