Eski mahallemden belli bir zaman uzak kalmıştım..Aramızda bir sis bulutu oluşmuştu. Çok zaman geçmişti ya, ondan. Bugün hayat bana güzel ve dünya hiç olmadığı kadar eskisi gibi..Ama mahallem ortada yoktu. Altında bulunan tarihi eserleri ortaya çıkarmak için yıkmışlardı.O zamanlar, çocukluğumun hatta gençliğimin geçtiği bu yerde; hayallerim, hep uzak ufuklarda dolaşmıştı. Atlayıp gidecektim başka ülkelere, hayattan hakkım olan payı zorla almak , sevgimi hoyratça vermek istiyordum. Daha görülecek çok ufuk var, okunacak kitap ve hayatın defterinde canlı cümleler yazılacak çok beyaz sayfa var diye düşünüyordum.Lakin hayat, bir yandan elini uzatıyor diğer yandan çekiyordu.. Ama bunu geç fark ettim…Gücün ve güçsüzlüğün tuhaf bir birleşimini kendimde ancak anlamıştım.Kollarım güçlüydü belki ama düşüncelerim hep bir yere kadardı. Veya annemin izin verdiği kadar!!
